A Thousandsteps, Melbourne & wijnproeverij

Maandag heeft Henny mij meegenomen voor een goede, sportieve activiteit. We zijn richting Dandenong gereden waar een plek is waar je duizend traptreden omhoog loopt. Het was er een drukke bedoeling ook, veel mensen, net als Henny en ik, in sportoutfit. Sommigen rende zelfs naar boven. Wij deden het rustig aan en op ons eigen gemak.
Onderweg naar boven nog een vrij tamme walibi gespot. De beesten hier moeten wel aan zoveel mensen gewend zijn, vandaar dat hij niet snel voor me wegliep.
Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht en even op een bank onze benen laten rusten.
Er waren verschillende terugwegen naar beneden, we kozen dit keer niet voor de trap maar voor een andere weg. Eentje waar we achteraf een beetje spijt van hadden. In plaats van de mooie varens en bomen langs de zijlijnen die we op de heenweg hadden, was dit een grindpad naar beneden. Niks bijzonders, veel dode bomen en er leek geen eind aan te komen.
Een klein hoogtepunt van deze weg was, dat we een vrouw van rond de 70 voorbij passeerde, knap dat ze dit nog doet op haar leeftijd.
Eenmaal beneden onszelf op een kop koffie en een stukje cake getrakteerd.
De calorieën zaten er nu weer aan haha.

Dinsdagmiddag ben ik rond twaalf uur op de trein gestapt, weer even op mezelf Melbourne verkennen. Omdat het 40 graden was (!!) besloot ik de warmte te ontwijken en naar het Melbourne Aquarium te gaan. Even de verkoeling ondergronds opgezocht . Er was hier veel te zien: Van haaien tot gekleurde vissen, en van reptielen tot pinguïns. Rond 15.00 uur had ik het hier wel gezien en besloot even een terrasje te pakken. Gary en Henny zou ik rond 17.00 uur op Flinders Street Station meeten. Genoeg tijd om tussen door een rivercruse op de Yara River te doen.
Toen de boot na een uur weer op zijn bestemming was, was het voor mij even haasten naar Flinders Street Station. Gelukkig ruim op tijd aangekomen en was het even wachten op Gary & Henny.
Met Gary en Henny ben ik langs de Yara River gelopen. Hier is een grote lijn aan barretjes. Deze verschillende barretjes zijn langs de spoorlijnen van Flinders Street Station geplaatst, maar door een goede schutting en de geplaatste bomen er tussen hoor je geen enkele trein.
Na wat te hebben gedronken zijn we doorgelopen naar het grootste gebouw van Melbourne en Gary dacht zelfs van heel Australië. We gingen met de lift naar de top: 88 verdiepingen.
Aankomen boven was er een uitzicht over heel Melbourne, je moet hier geen hoogtevrees hebben.
Gary wijste me de verschillende plekken en streken in Melbourne, dit was met zo’n uitzicht goed te overzien. Na dit gebouw zijn we doorgelopen naar de Casino, natuurlijk moesten ze hier ook naar mijn leeftijd vragen omdat ik nog zo’n jong, fris gezicht heb (haha). In de Casino was ik vijf jaar geleden ook geweest en herkende nog veel terug. Het gebouw heeft zoals benoemd een Casino, maar beschikt ook over drie hotels, verschillende restaurants, winkels en een bioscoop.
We hadden een eettentje gevonden en werden geholpen door een Nederlandse serveerster. Ze was hier op working holiday. Zij heeft er al zeven maanden opzitten, en was nog van plan naar andere werelddelen te gaan. Toch een stukje respect voor de mensen die zo lang van huis kunnen, ik vind drie maanden al lang.

Woensdag heeft Michael een trip met een vriendin uitgestippeld richting de plaats Morningthon.
Ik wist in feite niet echt wat we gingen doen, dus liet me verassen… Een wijnproeverij…
Dennis en wijn? Ik kan nog een heel pagina vol schrijven over hoe vies ik wijn vindt, maar dat is voor jullie lezers en voor wijnliefhebbers ook niet echt interessant. We stopte bij de eerste plek en dit was het moment om toch maar even te doen hoe ‘lekker’ ik wijn vindt. Ik luisterde naar de wijnkenner die ons verschillende wijn liet proeven. Als je vraagt wat hij allemaal heeft gezegd over de soorten wijn? Geen idee… maar ik kreeg wel het idee dat hij echt wist waar hij het over had. Michael wist natuurlijk dat ik liever in ben voor een koud biertje, maar ze wilde me echt kennis laten maken met wijn.
De laatste soort, na zes keer proeven, was eigenlijk best lekker. Op naar de volgende proeverij.
Aangekomen stonden er de duurste auto’s geparkeerd van lamborghini’s tot dikke BMW’s. De buitenkant zag eruit als geheime plaats uit de James Bond reeks of Charlie’s Angels. We waren eigenlijk onzeker of we wel naar binnen mochten omdat we ‘gewoon’ waren gekleed. Dit zag er zo op en top strak en luxe uit dat er misschien wel een dresscode aan verbonden zat. De automatische deur ging op en liepen naar binnen. We vroeg voor de zekerheid aan een mevrouw of we naar binnen mochten en waren meer dan welkom. Op voor nog een ronde wijnproeven. Deze smaakte wel wat beter dan de vorige en ook deze mevrouw wist waar ze het over had en was zeer gastvrij. Ik vroeg aan Michael welke wijn zijn ouders (Gary en Henny) lekker vonden. Michael pikte er eentje uit en deze kocht ik als bedankje voor de goede zorg de afgelopen twee weken.
Op de terugweg nog wat rondgelopen en geluncht in Morningthon en daarna weer terug richting Berwick.

Als je na het lezen voor mij een glas wijn inschenk als ik thuis kom, bedank ik toch vriendelijk. Het was leuk en sommige smaakte goed, maar daar laat ik het bij. Het was wel weer een mooie dag!

Donderdag neem ik afscheid van Gary en Henny & Michael om richting Caren & Rennie te gaan.