Heenreis en het eerste weekend

Packs are packed.

Mijn tas is ingepakt en hij kon gelukkig dicht. Na het afscheid nemen van Carly, Colin & Stacey was ik klaar om te gaan. Nog een grote knuffel voor Foetsie en dan op weg met pap en mam richting Schiphol. Bij het inchecken vroeg ik aan de dame achter de balie of het een probleem was dat ik vier speciale biertjes in mijn bagage had. Ik grapte naar haar dat ze me anders volgende keer op ‘Border Security’ tegen zou komen. Ze verzekerde me dat dat niet zou gebeuren.
Eenmaal ingechecked, nog even een kop koffie met pap en mam en dan afscheid nemen.
Op naar de gate om te boarden en dat ging allemaal goed.
Nog even wat euro’s om omwisselen in Australische dollars en op het laatste moment, als advies van de mevrouw bij de ABN Ambro nog mijn pas omgezet in een wereldpas. Naast mijn Visa, was dit ook wel net zo verstandig.

Aangekomen in Dubai, met wat vertraging, liep ik 8.00 uur uit het vliegtuig. Wat een groot vliegveld! Ik wist hier de weg niet en gelukkig hebben we een mond gekregen om de weg te vragen. Een stewardess legde mij de weg goed en duidelijk uit. Ik had 1,5 uur en snakkend naar een goed kop koffie liet ik de koffietentjes en de winkels even voor wat het was. Hoewel de stewardess mij het goed uitlegde, wist ik niet hoelang het zou duren. Ik had de pas er dus goed in om naar Gate C17 te komen. Zoals pap zegt: “Beter een half uur te vroeg, als een half uur te laat”.
Bij Gate C17 was ik natuurlijk weer even twijfelachtig of dit wel het juiste was? Singapore?
Op mijn bookings stond geen Singapore gepland. Ik zag een meisje met een Nederlands paspoort en vroeg haar of dit de juiste gate was?
Ze vertelde mij dat als de boardingpas bij de balie niet zou scannen, we zo en zo aan het verkeerde adres waren. Daar zat natuurlijk wat. De boardingpas scande en we hadden inderdaad even een korte stop in Singapore, waarschijnlijk om het vliegtuig even bij te laten tanken.
Ik raakte met haar aan de praat en vroeg wat haar plannen waren. Ze ging voor twee maanden naar familie in Melbourne . Voor de eerste keer zolang, alleen buiten Nederland. Ik was dus niet de enige.
Ik stelde mezelf voor en zij ook: “Vera”. Grappig, ik dacht gelijk aan mijn collega, wat een toeval.

De vlucht van Dubai ging prima. Ik zat naast een ouder koppel uit Manchester en raakte met hun aan de praat. Ook hun gingen naar familie in Melbourne.
Ik nam zoveel mogelijk mijn rust en liet de nieuwe films voor wat het was. Ik doezelde lekker weg in mijn muziek.
Aangekomen in Singapore was het even fijn om mijn benen te strekken en wat te eten.
Deze stop was zeer kort en ook de gate was makkelijk te vinden, die was namelijk om de hoek.
Van Singapore naar Melbourne hadden we dezelfde plekken en zat ik gelukkig weer naast het ouder echtpaar. Je moet het namelijk soms net treffen wie er naast, voor of achter je zit.

Eenmaal aangekomen in Melbourne, hadden we een lange vertraging. Iets met de bagage ofzo?
Via een bus werden we naar het vliegveld zelf gebracht. Even kijken hoe het in zijn werk zou gaan met mijn Australische paspoort. Wat dat was ook voor mij de eerste keer. Blij toe werd ik hier goed mee geholpen.

Na een uur (!!) wachten op mijn bagage stond Michael me op te wachten: Op naar Berwick!








No Jetlag

Aangekomen in Berwick (woonplaats Gary & Henny) werd ik van harte verwelkomd door Gary & Henny., Sinds vijf jaar geleden, herkende ik nog veel terug, alleen Gary had de veranda bij het zwembad wat aangepast. Na een kop koffie en wat te hebben gegeten zijn Michael en ik naar Julia gereden voor een wandeling in een national park.
Na de wandeling hadden Gary en Henny een mooie maaltijd voorbereid en waren Jess en haar vriend Rhys gearriveerd. Goed om ze na vijf jaar weer terug te zien.

Zaterdagmorgen zijn we even naar het centrum van Berwick gereden om koffie te drinken.
Hierna hebben Jess, Rhys en Michael een mountainbike tocht uitgestippeld in het Lysterfield National Park. We meeten daar met twee vrienden van hun, echte fietsprofs.
Het was voor mij een tijd geleden dat ik op een mountainbike zat en het was dus even uitvogelen hoe het zat met de versnellingen en de remmen. Alles goed onder de knie gekregen en of I go!
Gelukkig had ik thuis op tijd mijn reisverzekering afgesloten want ik wist niet of de trip mij heel huids zou laten eindigen. Veel stukken die ruig naar beneden gingen en dan weer (zware) stukken omhoog. Later kreeg ik er veel meer plezier in en werd ik meer zeker van de zaak. Ook een kwestie om even je angst weg te schuiven. Het werd helemaal super toen we onderweg nog twee grote grijze kangoeroes voorbij kwamen springen. Ook voor de rest was dit tof om te zien, ondanks de kangoeroes voor hun een normale zaak is. Rhys, de vriend van Jess, rende het hele stuk. Dat moet ik er zeker bij vertellen! Zoals ik in mij familie Rosanne ken als de topsporter, hebben de Castricummers Rhys. Na een tocht van 2,5 uur waren we beneden, ik kreeg volle lof dat ik het zo goed deed en dat maar met één keer vallen zonder wonden.

Terug bij Gary & Henny waren David en zijn vriendin Cath gearriveerd. Gary & Henny hadden een BBQ en borrel verzorgd om mijn komst te vieren en Cath haar verjaardag.

Zondagmiddag zijn we richting St.Kilda Festival gegaan. Veel kraampjes uitgestald met van alles en nog wat tot eten en drinken en muziek podia. Ik herkende nog veel terug van vijf jaar geleden en goed te zien dat er niet veel was veranderd. Goed om Beth, Olivia, Stephanie, Gary & Jaqueline ook weer even terug te zien.
Jess vertelde me dat ze het vroeger wel eens ruiger aanpakte met meer drank en eten: “We all get older, so some how we slow down a bit more”. Ik vond het helemaal goed, daarnaast ben je meer nuchter en zaten we op een rustig terras waar we elkaar konden verstaan.
Kortom weer een geslaagde dag!

Maandagmorgen ben ik eerst meegegaan naar de fitness, want al dat eten en drinken moet er ook weer af. In de middag ben ik samen met Henny naar Mount Dandenong gereden. We stopte bij een plek waar je kaketoes kon voeren. Net als de duiven op de Dam gingen ze hier ook bij mij op me schouders en armen zitten. Vechtend, alsof ze nooit te eten kregen. Twee Aziatische vrouwen gingen foto’s van mij maken:, “You’re the superstar”, vertelde ze langs de kant omdat ze zelf niet durfde. Ik was net op tijd klaar want er volgde een groep van zo’n 15 Aziatische om zelf, half hysterisch, er door heen te gaan. Na deze plek zijn we door gereden naar de Dandenong Gardens. Een mooie, rustgevende plek om door heen te wandelen. Henny had wat brood mee voor de eenden, maar omdat er ook vis in het water zat, werden de eenden zelfs door hen aangevallen!
Na Dandenong Gardens op naar boven richting Belinda’s voor de lunch. Toen we klaar waren zijn we richting de top gereden waar een mooi uitzicht wachtte over heel Melbourne.

Na drie dagen veel activiteit niet veel last gehad van de jetlag.

Dinsdag ga ik op mezelf Melbourne verkennen en blijf ik tot woensdag of donderdag bij Jess en Rhys.